Mam nieco odmienne zdanie od większości. Miałem sporo wątpliwości podczas oglądania, od wrażenia zdecydowanie pozytywnego (na początku) po (z biegiem czasu) zdecydowanego "schłodzenia" nastroju. Był nawet moment, gdy zacząłem odczuwać rozdrażnienie, ale... Jeśli mam być uczciwy to spodziewałem się innego zakończenia, spodziewałem się czegoś co zaspokoiłoby moje poczucie sprawiedliwości. Z biegiem czasu moja nadzieja na, wydawać by się mogło, oczywiste zakończenie zaczęła gasnąć. Coś mi się nie zgadzało, nie pasowało, czegoś brakowało. całe to wrażenie minęło po rozmowie głównych bohaterów (scena pod koniec, w szpitalu gdy Roman Lunyov proponuje Marli układ). Moim zdaniem ta rozmowa jest kluczowa dla właściwego odbioru. Nie z kapelusza wzięło się powiedzenie "pierwszy milion trzeba ukraść". Film daje do myślenia. Co z ludźmi, co z moralnością, czy Nietzsche miał rację? Gdzie wzorce, gdzie autorytety, czy rzeczywiście miliony na koncie to najważniejsza rzecz? Do czego jesteśmy się stanie posunąć by być bogaci i jeszcze bogatsi...? I po co? Wiele pytań się nasuwa. jak dla mnie film dobry, budzący emocje, pytania. Skłaniający do refleksji. Traktować "O wszystko zadbam" jak thriller to tak jakby traktować "The Walking Dead" jak horror.